Sinds dit jaar is Fred Doeze Jager, bekend van onze podcastserie, bestuurslid geworden van stichting The Carpenter’s Son. Het land Jordanië kende hij al, maar vanaf nu kijkt hij toch met een andere blik naar dit bijzondere land en haar gebruiken. Vol passie zet hij zich in voor onze stichting. Wie is Fred en wat drijft hem om aan de slag te gaan binnen onze stichting? Een korte kennismaking: 

Waarom ben je bestuurslid geworden?
“Ik kwam in aanraking met de stichting omdat iemand mij het boek Gebaren van God cadeau gaf. Hoe vaker ik het las, hoe meer ik wijlen broeder Andrew wilde leren kennen en hoe meer ik wat wilde doen. Ik werd geraakt door het ‘verbindende’ werk van stichting The Carpenter’s Son. Na zijn overlijden schreeuwde mijn hart om mee te doen aan het levend houden van zijn gedachtegoed.”

Heb je binnen het bestuur een specifieke taak?
“Alhoewel ik een financiële achtergrond heb, is dat niet mijn taak als bestuurder. Wel lever ik graag adviesdiensten op dat gebied hoor. Ik kan snel schakelen met financiële mensen die we tegenkomen als stichting, want ik spreek hun taal. Dat hebben we ook meegemaakt op onze reis in het Midden-Oosten. Ik denk dat ik bovenal ben gekomen voor nieuwe inzichten. Ik heb een frisse blik, want ik breng geen verleden met me mee. Ik voel me ambassadeur.” 

Wat heb je met de missie van de stichting?
“Ik heb een grote passie gekregen voor dove mensen. Ik zou ook graag gebarentaal willen leren, maar dan een die wereldwijd is. Wat zijn doven heerlijk ‘lichamelijk’. Ik heb zelf in diverse management-opleidingen, cursussen en trainingen geleerd dat 80% van communicatie non-verbaal is en de doorslag geeft in onze contacten en communicatie. Bij ‘doven’ zie je dat pas echt. En dan bedoel ik voor de volle 100%. Dus wat kunnen wij veel van hen leren voor onze communicatie als horenden. Als een doof medemens je mag, is daar geen ‘woord’ voor nodig. Ze ‘spreken’ een taal die puur is en authentiek. Deze woorden die wij moeten leren en waar wij vaak op aangesproken worden, doen zij gewoon, want het is hun manier van leven. Prachtig!”

Wat hoop je te bereiken?
“Dat we een vernieuwde weg in slaan, zonder onze identiteit te verliezen. Broeder Andrew is niet meer onder ons, hoe graag ik hem ook had leren kennen. We moeten nu verder zonder hem, maar met hulp van De Timmermanszoon, de Enige voor wie we het allemaal voor doen; onze lieve Jezus Christus.”