Ahlam op bezoek bij Nederlandse tolkopleiding
Als stichting The Carpenter’s Son zijn we de samenwerking aangegaan met de Jordaanse Dove Gebarentaaldocent Ahlam. Samen met haar zetten we ons in om een bijdrage te leveren aan het verbeteren van de beschikbaarheid van tolken Jordaanse Gebarentaal.
Ahlam is enkele weken in Nederland om kennis en ervaringen te delen. Zo loopt ze mee met de 4-jarige tolkopleiding in Nederland. Voorzitter René Kolsters is samen met Ahlam meegegaan naar de opleiding van Joanne Kolsters (inderdaad de dochter van), eerstejaarsstudent Tolk Nederlandse Gebarentaal aan de Hogeschool Utrecht (HU).
NGT
‘s Morgens volgden we de les Nederlandse Gebarentaal door docent Nvard, zelf slechthorend. Alles ging in Gebarentaal en er werd niet gesproken. Voor Ahlam geen probleem, maar de voorzitter, die zelf alleen een beetje Jordaanse Gebarentaal beheerst, moest zijn ‘beste handje’ bijzetten…
Rondleiding
Zeer interessant was de rondleiding door Adde, ook docent aan de HU en tevens zelf Doof. Ahlam: “Ik ben zeer onder de indruk van de talenpracticumcabines, waar studenten hun Gebarentaal en tolkvaardigheden kunnen oefenen en laten toetsen.” Het kijkje in de studio was eveneens de moeite waard, evenals de algemene kennismaking met de opleiding.
NGT voor derdejaars studenten
‘s Middags stond Gebarentaalles op het programma voor derdejaars studenten, gegeven door dove docent Said. De voorzitter was overigens verbaasd dat de communicatie tussen Nederlandse Doven en de Jordaanse Dove Ahlam zo ontzettend soepel verliep. Door gebruik te maken van Internationale Gebarentaal en de interpretatieskills van de deelnemers was het niet nodig dat de voorzitter ook maar één gebaar hoefde toe te lichten. Het was eerder andersom: de voorzitter moest uitleg krijgen over wat er werd gezegd door zijn dochter…
Modules
Mooi om te zien dat Said aan Ahlam de module-indeling van de opleiding uit ging leggen. En 1 module duurt al snel 100 uur. Er gaan meerdere modules in een semester en meerdere semesters in een jaar. En dat vier jaar lang! Ter vergelijking: in Jordanië duurt de eerste module 40 uur en de tweede ongeveer 50 uur. En dan kun je met een paar extra vaardigheden erbij tolk worden. Dat het niet in één klap kan worden veranderd, is duidelijk. En dat hoeft ook niet. Als de eerste stappen maar genomen kunnen worden om samen met Jordaanse Doven en Jordaanse organisaties de Gebarentaalopleiding en de opleiding van tolken te verbeteren. Natuurlijk hopen we op samenwerking met Nederlandse instanties. De mogelijkheden daarvoor zijn op dit moment in onderzoek.
Doofblinden
De lange dag sloten we af met een les in tactiele Gebarentaalcommunicatie voor doofblinden door docenten Nvard en Marjan. In deze interactieve les konden we zelf ervaren welke mogelijkheden er zijn om te communiceren als je doof en blind bent. Zeer bijzonder om te mogen leren en mooi om te weten dat er ook aandacht is voor doofblinden in het lesmateriaal. De les was onderdeel van het vak Dovenstudies.
Het was een lange dag, maar Ahlam was nog lang niet uitgekeken. Voor haar kon het niet lang genoeg duren. Gelukkig was er nog een tweede dag…

“Ik ben zeer onder de indruk van de talenpracticumcabines, waar studenten hun Gebarentaal en tolkvaardigheden kunnen oefenen en laten toetsen.”
Ahlam
Blogs

Gods Gebarentaal (Uit: ‘Gebaren van God’)
Als mensen het kunnen ZIEN in een taal van tekens, in Gebaren, zouden ze het dan beter begrijpen? En zo begint de Almachtige opnieuw, maar deze keer in een ‘teken’-taal, in de taal van hen die Doof maar niet dom zijn;

In het verhaal ‘Gods Gebarentaal’ lees je dat God tekens geeft!
Dit is de derde podcast van The Carpenter’s Son, genaamd ‘Gods Gebarentaal’. In dit interview vertelt René over zijn ervaringen met Gebarentaal op een Jordaanse dovenschool waar hij ooit was. Hij legt daarbij mooie links naar het boek “Gebaren van God” en naar de Bijbel.

“Het verhaal ‘Pasen’ was zo persoonlijk dat het bijna niet in het boek kwam”
Het boek was er in zijn geheel bijna niet geweest. Dat vertelt René in de podcast: “Er is heel vaak tegen Andrew gezegd dat hij een boek moest schrijven. Hij vond het niet nodig, want, zo zei Andrew: ‘De Almachtige heeft een boek geschreven en dat wordt al bar slecht gelezen, dus waarom zou ik dat dan doen?’